1978 Cajun
In de vorige blog staat een foto die gemaakt is in de oefenruimte van de band Cajun. Van die fotosessie heb ik nóg een paar mooie afbeeldingen. Een prachtige groepsfoto! Stoer kijkende jongens, die zich geen houding weten te geven, een paar met een shaggie tussen hun vingers. Cor, die per se op de foto wilde omdat hij vond dat de geluidsman en net zo goed bij hoorde (en geef hem eens ongelijk): “Ik kan jullie geluid maken of breken…”, zei hij. Durf dan maar eens te zeggen dat hij niet op de bandfoto hoort…
Wat een mooi moment in de tijd. Allemaal gefascineerd door muziek. Oefenen. Repertoire kiezen. Optredens scoren. Gedreven waren we!
V.l.n.r. Harold Flamand (basgitaar), Simon (Boetje) Lewakabessy (slaggitaar), op z’n hurken: Ed Boerrigter (drums), Roy Paap (pedal steelgitaar), Cor Foree (geluid), Ralph Paap (leadgitaar), Hanneke (zang). Op de grond Will Claase (zang en slaggitaar).
Uit dezelfde serie een foto van mij. Met daarachter Simon/Boetje. Met zijn gitaar. Dé gitaar.
De bandleden wisten dat ik gitaar kon spelen en ze vonden het wel stoer als hun zangeres bij enkele nummers mee zou spelen. Ik had alleen een Spaans exemplaar. Die was niet geschikt.
“Maar dan leent ze toch die van mij?”, zei Boet. En dat deed ik.
Het ging altijd goed. Tot het moment dat de draagband losschoot. BENG!
De gitaar viel met een misselijkmakende klap op de grond. Ik kon ‘m net niet op tijd opvangen. Het werd heel stil in de oefenruimte en ik durfde bijna niet te kijken. Ik schaamde me zo. Tja… de gitaar was kapot. Er zaten allemaal barstjes in één van de rondingen. Hij klonk nog prima, dat wel gelukkig, maar de lol was eraf.
Boet was stil. Zijn vrouw Jannie was boos. Heel erg boos! En terecht. We lieten het een paar dagen rusten en kwamen later overeen dat ik de gitaar zou overkopen van Boetje. Dat heb ik gedaan. Voor een paar honderd gulden denk ik. Zo kon Boet een nieuwe gitaar aanschaffen en had ik meteen mijn eigen exemplaar voor in de band.
De gitaar hangt nog steeds bij ons in huis. Ralph heeft er zijn mooiste liedjes op gecomponeerd want ondanks de kleine haarscheurtjes klonk het instrument nog prachtig. Nog steeds.
