Voor de opname moest ik naar Hilversum, de NCRV-studio. Dat was op zich al een avontuur. De start van de dag was niet zo leuk. Vrij dramatisch zelfs. Mijn vader tobde met ernstige stemmingswisselingen en depressie. Die ochtend was hij zo neerslachtig dat hij weigerde om mee te gaan. Hij werd zelfs kwaad, ging schreeuwen en het hele avontuur dreigde te mislukken. Uren later kwamen we toch nog op tijd aan bij de studio. Niet echt een rustige voorbereiding…



De gitaar die ik zo achteloos en stoer over mijn schouder heb geslingerd was ook van mezelf, maar min of meer gedwongen. Hij was van een van de bandleden en ik mocht er een keer op spelen. Plotseling schoot de band los. De gitaar viel op de grond en had in één bolling ontelbare barstjes. Ik kon wel door de grond zakken. Na wat onderhandelen kwamen we overeen dat ik ‘m zou overkopen en dat heb ik ook gedaan. Iedereen weer blij. Nu speelt Ralph erop en oneindig veel beter dan ik ooit zou kunnen.

Wie die meneer naast mij op de foto is weet ik niet meer.



Het zingen vond ik heerlijk! Het geluid was fantastisch, dat had ik nog niet eerder meegemaakt… beetje galm, mooi afgeregeld. Ik zong op vleugels. Het interview vond ik het moeilijkst. Ik was nerveus en had moeite om mijn concentratie vast te houden. Laat mij maar zingen… 



Het liedje van die eerste keer was een combinatie van een Joan Baez’ traditional met een gedeeltelijke Nederlandse tekst van mezelf. Voor mijn studie moest ik een schoolproject verzinnen en uitvoeren. Het werd een serie lessen over de zee, nogal voor de hand liggend in Den Helder. Samen met een klasgenootje ging ik met de kinderen naar de haven. We bekeken de visafslag, regelden een ritje in de reddingsboot Suzanna en hadden een spetterend slotfeest waar ik o.a. optrad met dit liedje Neptunus, mezelf toen al afvragend waarom de zee steeds viezer werd.

Tegelijk met mij trad Alex van Poelgeest op. De luisteraars mochten stemmen wie van ons door mocht naar de volgende ronde. Dat ging middels het sturen van een briefkaart, zo’n geel rechthoekig kartonnetje met een voorgeprintte postzegel. Den Helder leefde mee en er werden heel veel kaartjes gestuurd (ik heb ze allemaal nog). Ik won en mocht drie keer terugkomen! Het vierde en laatste optreden was een Tour de Chant (geen idee waarom het zo heette) tijdens de Firato, een enorme elektronicabeurs, in de RAI van Amsterdam.

Het optreden is gedeeltelijk gefilmd door een leerkracht van De Torpschool. Hij deed dit op 8mm film en het had alleen beeld. Jaren later is dit gedigitaliseerd, net als het geluid van de radio-uitzending (cassettebandje) en de foto’s (negatieven). Met de techniek van nu, een beetje passen en meten in het filmprogramma en heel veel dank aan mijn oudste zoon Lloyd (de Digimaster!), is het onderstaand filmpje geworden. Tussendoor zie je foto’s waarop o.a. mijn moeder en oma in hun mooiste bloemetjesjurken te zien zijn.

00:21 Voorlezen telegrammen

00:43 Uitleg over de tekst van het liedje

01:54 Liedje: Once I had a sweetheart

03:47 Gedeelte: Neptunus

05:30 Applaus en eindtune



Last night in sweet slumber I dreamed I did see,

Last night in sweet slumber I dreamed I did see,

My own precious jewel sat smiling by me,

My own precious jewel sat smiling by me.

And when I awakened I found it not so,

And when I awakened I found it not so,

My eyes like some fountain with tears overflow,

My eyes like some fountain with tears overflow.

Once I sweetheart, and now I have none,

Once I sweetheart, and now I have none,

She’s gone and leave me, she’s gone and leave me,

She’s gone and leave me to sorrow and moan.